ප්රේමය නම් රාගයෙන් තොර,
සඳ එළිය සේ අචින්ත්යයි.
පිරිසිඳුයි, සුරම්යයි.
මේ නන්දා මාලිනීගෙ සින්දුවක කොටසක් නෙ. ඉතින් මo එතනින් කල්පනා කරන්න ගත්තා. යකඩෝ මල කෙලියයි නෙ. ඒ කියන්නෙ මo ජීවිත කාලෙටම කිසිම කෙල්ලෙකුට ආදරේ කරලා නෑ නෙ. එතකොට මට හිටපු සහ ඉන්න ගර්ල් ෆ්රෙන්ඩ්ස්ලා එකෙකුටවත් මo ආදරේ කරලා නෑ නෙ. මල හත්තිලව්වයි. "රාගයෙන් තොර සඳ එළිය සේ සෞම්යයි" කියන කොට වැරදිලාවත් කෙල්ලෙක්ගෙ අතින් අල්ලාගෙන බීච් එකක හවසකට ඇවිදින්න යන්න බෑ නෙ. එක ම එක කිස් එකක් වත් දෙන්නත් බෑ නෙ. කෙල්ලෙක්ගෙ ඇස් දිහා බලාගෙන හීන මවන්නත් බෑ නෙ. මොකෝ ඔය හැම එකක් ම කරන්න ගියාම ඇඩ්රනලීන් ද මොකක් ද කියන හොර්මෝනෙ එන්න පටන් ගන්නවා නෙ. හදවත ටිකක් වැඩි ශීඝ්රතාවෙකින් ලේ පොම්ප කරන්න ගන්නවා නෙ. මේ කියන විදියට "ඇත්ත ආදරේ" ඇතුලෙ ඔය මොකක් වත් තියෙන්න විදියක් නෑ නෙ. මාර සීන් එක. එතකොට මo නිකන් ම නිකන් සල්ලාලයෙක් නෙ.
ලෝකෙට එදා මෙදා තුර පහළ වෙච්චි ශ්රේෂ්ඨම විප්ලවවාදියා, එහෙම නැත්නම් "රැඩිකල් බ්රෑන්ඩ්" එක "චේ" වෙද්දි, හොඳම එහෙම නැත්නම් වැඩියෙන් ම කතා බහට ලක් වෙච්චි, ප්රේමවන්තයා "රෝමියෝ" නෙ. ඒ කියන්න "රෝමියෝ" අනිවාර්යෙන් ම "ඇත්ත ආදරේ" කියන්නෙ මොකක් ද කියලා දැනගෙන ඉන්න ඇතිනෙ. ඒත් වැඩේ කියන්නෙ රෝමියෝ ජුලියට් දෙන්නා, අතින් වත් අල්ලන්නෙ නැතුව, එක කිස් එකක් වත් සුදු පිරුවට වලින් ඒ දෙන්නාව ඔතාගෙන හිටි බවක් අපි අහලා නෑ නේද? ඔයා අහලා තියෙනව ද? අනේ මම නම් නෑ. එතකොට රෝමියෝගෙ ආදරෙයි, අර අපේ බ්ලොග් එක ලියපු සහෝදරී දකින ආදරෙයි අතරෙ මහ විශාල පරතරයක් තියෙනවා නෙ. ඇත්තටම මේක කොහොම ද ආවෙ?
ඇයි දෙය්යනේ "ඉසුරුමුණි පෙම්යුවල" අපේ මිනිස්සු ආදරේ කරපු හැටි අපිට කියන්නෙ නැද්ද? ඉසුරුමුණි පෙම්යුවල නිර්මාණය කරපු ශිල්පියා කාන්තා ශරීරෙක තියෙන සුකොමල බව, ලාලිත්ය අර තරම් ලස්සනට නිරූපණය වෙන විදියට වැඩේ කරලා තියෙන්න සිල් අරගෙන ද? එතකොට මේ කියන විදියට සීගිරි ළඳුන්ට හැට්ට අන්දවන්න වෙනවා නෙ. ඉස්සර රජ මාලිගාවෙ එක පැත්තක දළදා මාලිගාව. අනෙක් පැත්තෙ අන්තඃපුරය. මොකෝ හාමුදුරුවරු ගිහින් රජ්ජුරුවන්ට කිව්වයි "අනේ දේවයන් වහන්ස, අන්තඃපුරේ වහලා දාලා යකඩ දෝලි ටික ආපහු ගම් බිම් වලට යවනු මැනව" කියලා? ඉස්සර ලoකාව ඇතුලෙ ලිoගික නිදහස තිබ්බා කියන එකට ඕන තරම් සාක්ෂි තියෙනවා නෙ. මේඝදූතය ලියපු මහා කවි කාලිදාස ලoකාවට ඇවිත් මියගියේ ගණිකා නිවාසෙක සිද්ද වෙච්ච හුටපටය්ක් නිසයි කියනවා නෙ. ඒ පෝස්ට් එක ලියපු සහෝදරී අඩුම ගානෙ කව්සිලුමිණ වත් කියවලා තිබ්බා නම් බෝසත් කුස රජතුමාගෙනුයි, පබාවතීගෙනුයි ආදරේ මොකක් ද කියලා ඉගෙන ගන්නවා නෙ.
ආදරේ කියන්නෙ මොකක් ද කියලා හරියටම තේරුම් ගන්නෙ නැති එකෙන් මේ රට මොන වගේ තැනකට ගිහින් තියෙනවා ද කියලා පොඩ්ඩක් හිතන්නකෝ. ලිoගිකත්වය, එහෙමත් නැත්නම් රාගය කියන එක ආදරේට අයිති නෑ, ඒක මහ අමුතු මැජික් එකක් කියල හිතලා ඒ ගැන එළිපිට කතා කරන්නෙවත්, ලියන්නෙ කියන්නෙවත් නෑ. ඒක් පුලුවන් හැමවෙලාවෙම හoගනවා. කොල්ලෙකුයි කෙල්ලෙකුඉ අත් අල්ලගෙන යනවා දැක්කාම, තුරුල් වෙලා තොදොල් වෙවී ඉන්නවා දැක්කාම අනේ අනිච්චන් කියලා පුප්ප්නවා. ඇය් වදේ උන් එහෙම ඉඳලාවත්, ඒ වගේ සතුටක් විඳලාවත් නැද්ද?
ඒත් කවුරුත් රාගය තියෙන්න ඕන ආදරේ ඇතුලෙ මිසක් පිට නෙවෙයි කියලා හිතන්නෙ නෑ..