"සංවාදය"

මම උදේ දහයයි කාලට මරදානෙන් මාතරට යන "රජරට රැජිණ" කෝච්චියට, සති දෙකකට සැරයක් වගේ එන සෙනසුරාදාවල් වල, හික්කඩුවට යන්න ගොඩ වෙනවා. සති අන්තේ නිසා ගෙවල් වල යන මිනිස්සු වගේම, විශාල ගමන් මලුත් එක්ක විදේශිකයින්ගෙනුත් කොච්චි‍ය සාමාන්‍යෙන් පිරිලා තියෙනවා. ඒ වගේම අතරින් පතර සති අන්තෙට ගෙදර යන විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍යාවොත් කිහිප දෙනෙක් හැමදාම කෝච්චියේ ඉන්නවා. කැම්පස් එකේ නම තියෙන ටීෂර්ට් එකක් ඇඳලා, බාටා දෙකක් දාලා, කොන්ඩේ උඩට කරලා බැඳලා, ලැප්ටොප් බෑග් එකක් අතේ තියන් ඉන්න නිසා ඒ අය දුර තියලා ම මට නෝට් වෙනවා. මෙන්න මේ වගේ එක්තරා සෙනසුරාදාවක මීට කලින් දැකලා නැති "විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍යාවක්" කෝච්චියේ ඉන්නවා කියලා මට පේනවා. එයාගෙ දිගැටි නහයත්, සිහින් ඇස් දෙකත්, කෝච්චියේ ජනේලෙන් එළිය බලාගෙන ඉන්න මට, අතරින් පතර පෙනිලා නොපෙනිලා යන මුහුදේ සුදු පෙණ රැලි වගේ  මැවිලා පෙනෙන්න ගත්තාට පස්සේ, ගිහිල්ලා කතා කරනවා ද, නැද්ද කියන සිතිවිලි දෙකෙන් පලවෙනි එක ඉස්සර වෙනවා. මම හෙමින් සීරුවේ ඇගේ ළඟට කිට්ටු වෙලා, ඈත් එක්ක සාංවාදයක් පටන් ගන්නවා. හැම කතාවකම වගේ මුල් මිනිත්තු කිහිපය බොහොම සිනාමුසු මුහුණින් ආ ගිය තොරතුරු, විශ්ව විද්‍යාලෙ විස්තර වලට වෙන් වෙනවා. ඒත් මේ වර්ගයේ හැම සංවාදෙකම ඈ කොතනක හරි මගෙන් මෙහෙම අහනවා. "ආනේ! ඔයාගේ නම අස්වින්ද ද? හොඳට අහලා පුරුදු නමක් නේ. ඔයා ඉස්සර ඒ ලෙවල් කාලේ අපේ ඉස්කෝලේ "තරුෂි" කියලා ගර්ල් කෙනෙක් එක්ක යාලු වෙලා හිටියා නේ ද? මට මතකයි යාලුවෝ ඉස්සර ඔයා ගැන කතා වෙනවා. ඔයා අර කොහෙදි හරි සින්දුවක් කිව්වා නේද?.."

මම ටින්ඩර් පාවිච්චි කරනවා. ඉඳලා හිටලා මට කෙල්ලෙක් මැච් වෙනවා. ඒ මැචස් අතරිනුත් චැට් කරන්නේ කිහිප දෙනෙක් විතරයි. ඔය සමහර චැට් සමහර වෙලාවට "ලෙට්ස් හෑව් අ කොෆී ඇන්ඩ් ටෝක්" කියන තැනකට යනවා. ඉතින් සමහර හවස් වරු වල මම කොළඹ නගරේ තියෙන "කොෆී බීන්", "ඒ කැෆේ","බරිස්තා" වගේ කෝපි හලක දෙදෙනෙකුට වාඩි වෙන්න පුලුවන් කුඩා මේසෙක, කපුචිනෝ කෝප්පයක් ඇනවුම් කරලා පොතක පිටු කිහිපයක් පෙරළමින් "ටින්ඩර් ඩේට්" එක එනකන් බලන් ඉන්නවා. කපුචිනෝ කොප්පේන් බාග‍යක් හිස් වෙනකොට, විනාඩි කිහිපයක් පරක්කු වුණු ඇයත් එක්ක, කොළඹ නගරේ ජීවිතයත්, බටහිර රටක ගෙවන ජීවිතයත් සන්සන්දනය කරන සංවාදෙක යෙදිලා ඉන්නවා. කොළඹ නගරෙ ටින්ඩර් යූස් කරන බොහොමයක් දෙනා විදේශ රටක ජීවත් වෙන, නිවාඩුවට ලංකාවට එන දුඹුරු කෙල්ලන් නිසා මේ මාතෘකාව බොහොමයක් වෙලා ඇදිලා යනවා. චිත්‍රපටි, මාලා නාටක, විවිධ සංගීත වර්ග වගේ මාතෘකා කිහිපකෙට පස්සේ අපි අපේ යාලුවෝ ගැන කතා කරන්න ගන්නවා. කොළඹ කෙල්ලෙක් "ටින්ඩර් ඩේට්" එකක් එන්න කල්න් හොඳ බැක්ග්‍රවුඩ් රිසර්ච් එකක් කරන බව දන්නා නිසා, එයා ඒ ප්‍රශ්නේ කොයි මොහොතක හරි අහන බව මගේ හිත කියනවා. කෝපි කෝප්පේ ඉවර වෙන්න කලින් ඈ මෙහෙම අහනවා.  "So, are you still dating the Musaeite"? 

"මිලානෝ ආස්සාගෝ ෆෝරම්" දුම්රිය පොළට උදේ අටයි හතලිස් දෙකට ළඟා වෙන දුම් රියෙන්, හැමදාම මම වගේ ම, ඇයත් එනවා. දුම්රිය පොළ, ළඟ තියෙන  බස් නැවතුමෙන්, උදේ අටයි පනහට පිටත් වෙන, අංක තුන්සිය විසිඅට බස් එක එනකන් ඈ එහා මෙහා ඇවිද ඇවිද ඉන්නවා දුම්වැටියකුත් පත්තු කරගෙන මම බලං ඉන්නවා. අටයි පනස් හත වෙන කොට, "වියා මුචිනේසියෝ" නැවතුමෙන් 328 බස් එකෙන් බැහැලා මම ඔෆිස් එකට දුවනවා.  ඇයත්, මාත් එක්කම බස් එකෙන් බැහැලා එකම වීදියේ අනික් දිශාවේ තියෙන ඇගේ කාර්යාලෙට ඇවිදගෙන යනවා. මම ආපහු දවල් එකහමාරට විතර, කෑම වෙලාවට ළඟ තියෙන "පිසේරියා" එකකින් පීසා කෑල්ලක් කාලා තවත් වෙලාව ඉතිරි නිසා ඒ ළඟම තියෙන කුඩා උද්‍යානෙට යනවා. ඒ වෙනකොට ඈ පොතක් කියවමින්, බංකුවක වාඩි වෙලා ඉන්නවා. මම දුම් වැටියක් පත්තු කරගෙන ඊට ටිකක් එහාට වෙන්න තියෙන බංකුවක වාඩි වෙලා, එදා දවසෙ "කොරේරෙ දෙල්ලා සේරා" පත්තරේ කියවන්න ගන්නවා. කවදාවත් පටන් ගත්තේ නැති සංවාදයක්, මොනම විදියකටවත් ඉවර වෙන්න බැරි බව, මම හිතින් හිතනවා.