වීරසේකර

     ඔහු අපි වීරසේකර නමින් හඳුන්වමු. දඹුල්ලේ ළුෑණු ගොවියෙකුට දාව පවුලේ වැඩිමහලා ලෙසින් ඉපදුනු ඔහු උගැන්මට උපන් හපනෙක් විය. දඹුල්ලේ ප්‍රාථමික පාසලකීන් මූලික අධ්‍යාපනය හදාරන ඔහු අම්බලන්ගොඩ ධර්මාශෝකයට වැඩිදුර අධ්‍යාපනය සඳහා පැමිණේ. හික්කඩුවේ පිහිටි මාමාගේ නිවසේ සිට පාසල් ගිය ඔහු නිසැකයෙන් ම රටේ වැදගත් තැනකට යන බවට කුඩා අවධියේ සිට ම තරු ලකුණු පළ කළේය.


     ධර්මාශෝකයට යෑම විශ්ව විද්‍යාලයකට යෑමට සමාන බවට මතයක් මෑතක් වන තුරුම පැවතිනි. මන්දයත් සමාජයේ සෑම ස්ථරයකට ම අයත්,නා නා වර්ගයේ අයවලුන් රැසක් එකට එකතු වන ස්ථානයක් ලෙස නිසා ය. අම්බලන්ගොඩ ප්‍රදේශයෙන් පමණක් නොව දකුණෙන් හික්කඩුව, දොඩන්දුව, රත්ගම දක්වාත්, අනෙක් පසින් ඇල්පිටිය, පිටිගල දක්වාත්, බලපිටිය, කොස්ගොඩ, අලුත්ගම දක්වාත් විශාල වපසරියක ශිෂ්‍යත්ව සමතුන් ඇතුළු විශාල සිසුන් පිරිසක් ඉගෙනුම ලැබූ කීර්තිමත් විද්‍යාලයක් ලෙස ධර්මශෝකය හැඳින්විය හැක. ලන්කාව තුළ විප්ලවීය නමක් රැන්දූ ප්‍රධාන පුද්ගලයන් දෙදෙනා ලෙස අවිවාදයෙන් නම් කළ හැකි ජවිපෙ නිර්මාතෘ රෝහණ විජේවීර හා ජෙනරල් සරත් ෆොන්සේකා යන දෙදෙනා ම ධර්මාශෝකීයන් ය. 

    වීරසේකරගේ පාසල පිළිබඳ මෙබඳු හැඳින්වීමක් සිදුකිරීමේ පරමාර්ථය පාසල තුලින් ඔහු ලද අත්දැකීම් පිළිබඳ වැටහීමක් ඔබට ලබා දීමයි. 

    සාමාන්‍ය පෙළ විභාගය ඉතා හොඳින් සමත් වන වීරසේකර උසස් පෙළ සඳහා තෝරාගන්නේ ගණිත අoශයයි. සෑම වාර විභාගයකින් ම ඉහළ ම ලකුණු ලබාගත් ඔහු ඉoජිනේරු පීඨයට සුදුසුකම් ලබාගන්නා බවට කිසිදු සැකයක් කිසිවෙකුට නොවිණි. පාසලේ ප්‍රධාන ශිෂ්‍ය නායක තනතුරට ද පත් වන වීරසේකර සැමගේ බලාපොරොත්තු මල්ඵල ගන්වමින් දිවයිනෙන් ම දෙවැනි ස්ථානය ලබාගනිමින් මොරටුව විශ්ව විද්‍යාලයට සුදුසුකම් ලැබී ය. එම වසරේ ගණිත අoශයේ දිවයිනෙන් ප්‍රථමයා වූයේ යාපනයේ ශිෂ්‍යයෙකි. වීරසේකර ලබාගත් A සම්මාන හතර ධර්මාශෝකයෙන් බිහි වූ පලමු A හතර ද විය. 

    ඒ අසූව දශකයේ මැද භාගය යි. කළගෙඩි ලාම්පු සෙල්ලමෙන් ආණ්ඩු කාලය දික් කරගත් ජයවර්ධන ආණ්ඩුවත් ආණ්ඩුවේ පාලනයට එරෙහිව පෙරට ආ ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයත් අතර ගැටුම මෙරට දෙවන තරුණ සන්හාරය කරා රට ගෙනයමින් තිබූ යුගයි. විශ්ව විද්‍යාල සටන් මධ්‍යස්ථාන බවට පත්ව තිබූ රට පුරා භීෂණ යුගයක් ඇරඹෙමින් තිබූ මෙවන් යුගයක ය වීරසේකර විශ්ව විද්‍යාලයට ගොඩවදින්නේ.

      ඔහු අතිශයින් අවන්ක පුද්ගලයෙකි. අසාධාරණයට හේ කවදත් විරුද්ධ විය. තරුණ ජවයත් සමග කැටි වූ ඔහු තුළ සැඟව තිබූ සටන්කාමී ගති ලක්ෂණ මතු කරගත්තේ නිවැරදි ව ඔහුට ඇම ගිල්ලවූ ඊනියා දේශප්‍රේමීන් ය. මින් පසු අව්කාස්ටකේ ළුෑණු වවමින් තමා ලොකු මහත් කිරීමට දහදිය හෙලූ දෙමව්පියන්ටත්, තම සහෝදර සහෝදරියන්ටත් සාධාරණය ඉටුකිරීම පසෙක තබා සමස්ත සමාජ ක්‍රමය වෙනස් කෙරීමේ සටනට "ශිෂ්‍ය වීර වීරසේකර" පෙරට එයි.

   මම පෙර සඳහන් කළා සේ ඔහු අතිශයින් ම අවoකය. නොබෝ කලකින් ම ඔහුට අවබෝධ වූයේ තම ව්‍යාපාරය පොදු අරමුණු පසෙකලා වෙනත් පටු අරමුණු වෙනුවෙන් තරුණ ජීවිත බෙල්ලට දීමේ ක්‍රියා මාර්ගයක් අනුගමනය කරන බවය. එහෙත් ඒ වන විටත් වීරසේකරට කොමීයුනිස්ට් එන්නත නිවැරදිව වැදී අවසානය. අවසානයේ තමන් වෙනම පක්ෂයක් පිහිටුවා ගනිමින් තමා උගත් අරමුණු සඳහා තනිව සටන් කිරීමට ඔහු තීරණය කරයි. තෙවන වසරින් පසු දේශන වලට සහභාගී වීම පසෙකට ලන ඔහු පූර්ණකාලීන ව තම පක්ෂයේ කටයුතු වලට කැප වීමට තීරණය කරයි. උසස් පෙළ සමත් වන සියලුම දෙනාට විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රවේශය ලැබෙන තුරු තම උපාධිය සම්පූර්න නොකරන බවට ඔහු සපථ කරයි. 

   ඔහුගේ අරමුණු ශ්‍රේෂ්ඨය. සමාජ අසාධාරණය  පිටුදැකිය යුතුම ය. සැමට නිදහස් අධ්‍යාපනයේ වරප්‍රසාද හිමිවිය යුතු ය. ඔහු වැළඳගත් සමාජවාදී නියමයන් සැබැවින් ම ශ්‍රේෂ්ඨය. එහෙත් මිනිසුන් සැවොම ඔහු මෙන් අවoක නැත. සමාජය අවoක නැත. වීරසේකර වරද්දා ගත්තේ මෙතනයි.

    

    වසර ගණනාවකට පසු අදත් ඔහු වෙනස් වී නැත.  උසස් පෙළ සමත් සැමට ම සරසවි වරම් දීමට තරම් විශ්ව විද්‍යාල පහසුකම් පුළුල් කිරීමට රජය අපොහොසත් වූ නිසා තෙවන වසරින් නැවතූ ඔහුගේ සරසවි ගමන තවමත් එතැනම ය. තවමත් ඔහු රතු පත්තරයක් අච්චු ගසමින් තමා ප්‍රාර්ථනා කළ සමාජ පරිවර්තනය පැමිණෙන තුරු බලා හිඳී. ඔහුගේ පවුලේ ඔහුට බාල සහෝදරයන් දෙදෙනාම වෛද්‍ය වරුන් ය. එහෙත් ඔහු, ලන්කාවෙන් ම දෙවැනියා වූ ඔහු, අද තේ කඩයක බොයිලේරුවක් ලඟ කිලිටි බැනියමක් ඇඳ තේ ගසයි. වීරසේකර විවාහ වී සිටින්නේ රෝහලක ඇටෙන්ඩන්ට් වරියක් සමගයි. පරණ යාලුවෙකු මුණගැසුනු විටෙක ඔහු පවසන්නේ ඔහු ඉතාමත් සතුටෙන් ජීවිතය ගෙවන බවයි. එහෙත් එය රටට මහත් සේවාවක් ලබාගත හැකිව තිබූ මොළයකි. වීරසේකරට කොමියුනිස්ට් වාදය එන්නත් කළ ඔහුගේ සටන් සගයන් සිටිනා තැන් හා ඔහුගේ බොයිලේරුව අතර ඇත්තේ අහසට පොළොව මෙන් දුරකි. ඔහු අදටත් අවoක බව මගේ හැඟීමයි. 

    ලoකාවේ සමාජවාදය යනු නිදහස් අධ්යාපනයේ පිහිට්න් සරසවියට රිoගා නොකැපූ රැවුලක් ඇතිව, අපිළිවෙළට ඇඳුම් ඇඳගෙන දහවල් වරුව ම ලිප්ටන් වට රවුමේ පිකටින් එකක කෑගසා රෑට සැමට හොරෙන් කකුල් වතුර බේසමක දමා ගෙන පාඩම් කොට, කෙසේ හෝ විභාග ගොඩ දමා ගෙන රජයේ හෝ පෞද්ගලික අන්ශයේ උසස් රැකියාවක් ලබාගෙන. කෝටිපතියෙකුගේ දුවක් විවාහ කරගෙන, වීදුරු කලු කළ වාහනයකින් ගමන් යෑමයි. එහෙත් වීරසේකර ලoකාවේ සමාජවාදියෙක් වෙනුවට අවන්ක මිනිහෙක් වීමේ පාඩුව ඔහුට පමණක් නොව මේ රටට ම ය.