මතක සැමරුම

  "ඔහු ඇයට පෙම් කළා. ඇයත් ඔහුට ඒ ලෙස ම පෙම් කළා. ඒත් ඒ මීට වසර ගණනක් එහා අතීතයේ සිද්ධ වුන දෙයක්. අද ඇය අන් සතු වෙලා. ඔහු තව ම තනිකඩයි. එක්තරා දවසක ඔහු කල්පනා කරනවා තමන් ගෙවූ ජීවිතය, මතක සැමරුම් ගැන. එතකොට ඔහුට සිහිවෙනවා ඔහුගේ මිය ගිය ප්‍රේමය. ඔහුට සිතෙනවා ඇයව සොයා යන්න. ඔහුට දැන ගැනීමට අවශ්‍ය වෙනවා දැනගැනීමට ඇය සැබවින්ම ඔහුට පෙම් කළේ ද යන වග. තමන්ගේ මතක සැමරුම් අතර ඇය නිධන් ව සිටිනා ආකාරයටම ඔහුගේ මතක සටහන් ඇගේ සිතෙහි පවතින්නේ ද කියා ඔහු සිතනවා. ඔහු ඇය සොයා යනවා. ඇගේ නිවසේ කඩුල්ල ළඟ ඔහු සිට ගන්නවා. ඇය තම නිවසේ පිළෙහි සිට තම කිරිකැටි පුතු නළවනවා. ඒ නිකන් ම නෙවෙයි. ඇය නැළවිලි ගීයක් ද ගායනා කරනවා. ඔහු ආපසු හැරෙනවා. තමන් පෙම් කළ යුවතිය වෙනෙකෙකුගේ දරුවෙකු නළවමින් සිටියත් ඔහු සතුටු වෙනවා. ඔහුගේ මුහුණ ඔහුගේ සතුට කෑ ගහල කියනවා. ඔහු ඇය සොයා පැමිණි කාරනය ඉටු වෙලා. ඔහුට පැහැදිලියි තමාගේ මතකයන් ඈ තුළ තිබෙන බව. ඒත් ඒ කොහොම ද? ඔහු හා ඇය පෙම් කළ සමයේ ඔහු විසින් අවදි කෙරුනු සෞන්දර්‍යාත්මක  සිතුවිලි ඔහු, ඇය තම පුතු නැළවීමට ගායනා කරන නැළවිළි ගීය තුළින් දකිනවා. එය තමාගේම ගීයක් ලෙස, තමාගේ ම සිතුවිල්ලක් ලෙස ඔහුට දැනෙනවා. ඔහු සතුටු සිතින් ආපසු හැරී පියමන් කරනවා. ඇගේ.. නෑ, ඔහුගේ.. නෑ නෑ ඔවුන්ගේ නැළවිලි ගීය ඈතින් ඈතට යන තෙක් ඔහුට ඇසෙනවා..."

   බොහෝමයක් ගීත ඇතුළෙ අපි හිතන්නෙවත් නැති විදියෙ නිධාන කතා තියෙනවනෙ. මේකත් එහෙම එකක් තමයි. දැන් ඔයාල කතාව කියෙව්ව නෙ. මේක තමයි ඔය කතාවෙ ඉන්න කතා නායකය, ඔන්න ඔය කතාව ම ගීයකට හරවන ආකාරය..

පෙර දිනයක මා පෙම් කළ යුවතිය

සිය පුතු නළවනවා

මගේ ම ගීයක් නැළවිලි ස්වරයෙන් 

ඈතින් මතු වෙනවා

නුරාව වෙනුවට ඉඳුනිල් දෙනුවන

දයාව වෑහෙනවා

සිනාසුනෙමි මම අවිහිoසක ඇය

කෝළ බැලුම් හෙලුවා

හිරුට සඳුට නොකියා හොර රහසේ

කාලය වියැකෙනවා

නෙත් අදහා ගන්නට බැරි ලෙස රූ සිරි

කෙමෙන් මැකී යනවා

එදා වගේ තවමත් වැට අද්දර 

නා මල් පූදිනවා

නොකා නොබී දුක් වින්ද අතීතය

යළි මට සිහිවෙනවා